En weer bijna thuis... :(

Zo! Nog maar even een laatste verslagje voor we op de laatste vlucht naar huis stappen.

Donderdag en vrijdag zijn rustige dagen geweest. Donderdag hebben we onze rental car weggebracht, nog wat kleine boodschapjes gedaan en ik heb even heerlijk paardgereden! Op een echte Friese hengst nog wel! Tije is zo'n lief beest! Hij was een maand niet gereden, maar was redelijk rustig. Ik daarentegen was strontzenuwachtig, want zowel David, als Julio als Rick stonden langs de kant te kijken. Of eigenlijk Rick en David, want Julio zat zelf op Romke en even later op Ivan. Maar het ging erg goed! Tije is een zeer gevoelig paard, dus het was even wennen voor mij dat ik niet mocht klemmen en aangezien ik een half jaar niet op een paard had gezeten...

Oudjaarsavond was niet heel boeiend. We hadden gehoopt op een gezellig feestje, echter liep dat een beetje anders. David was weer zo lief om ons een auto te lenen en we zijn gaan eten bij de Applebees. Elke keer dat we daar geweest zijn was het strontdruk en hartstikke gezellig, dus we dachten dat zal nu ook wel zo zijn! Echter helaas pindakaas. Hebben gegeten en zijn gebleven tot 11 uur. Er was echter bijna niemand en het personeel gedroeg zich zo vreemd dat we ons bijna weggekeken voelden. Om 11 uur hebben we dan ook maar besloten om bij de drankhandel bier te halen en in ons "huis" samen de tijd uit te zitten. Met de hoop op een riant uitzicht om 12 uur op alle vuurwerk dat de lucht in zou gaan. Nou je raad het bijna al... Ik geloof dat we 1 vuurpijl gezien hebben, daar hield het dan ook wel mee op. :( Er was echter wel een prachtige sterrenhemel te bewonderen! :)

Vanmorgen waren we op tijd uit bed, want David zou ons om 1 uur naar IAD (vliegveld washington) brengen. Natuurlijk hebben we het huisje even helemaal schoongemaakt. En ik wilde toch nog wel even een half uurtje opt paard klimmen! Rick was zo lief om me die ruimte te geven en is in zijn eentje begonnen met opruimen. Ik heb tije uit de wei getrokken en nog lekker een half uurtje in de natuurrust paardgereden. En het ging super! Hij was ontzettend braaf en luisterde ontzettend goed. Ik ben niet gewend om met stang en trens te rijden, maar dat ging eigenlijk heel best. Het schijnt dat hij behoorlijk sterk is, maar heb er weinig van gemerkt. Kreeg wel een compliment van julio dat er maar weinig mensen waren die hem konden rijden. Leuk, maar vraag me af wat er van waar is. Hij zegt wel meer namelijk...

Ook nog even kennisgemaakt met een hoefsmid donderdag. Brian was een ontzettend aardige vent met een hoop kennis. Hij heeft ons veel uitgelegd en als Rick weer terugkwam naar Amerika kon hij wel bij hem (als hoefsmid) of bij zijn broer (die zit in het bouwen van huizen) aan de slag. Mailadres hebben we gekregen en hij zou het leuk vinden om contact te houden! Dat gaan we dus ook zeker doen.

Goed. Om 1 uur in de auto gestapt en naar het vliegveld gereden. Onderweg nog wat dingen besproken, maar ik vrees dat er geen vervolg in zit. Het is te lang om uit te leggen wat hier allemaal speelt, dus dat laat ik achterwege. Afscheid nemen is nooit leuk en ik had het er dan ook wel een klein beetje moeite mee om David weg te zien rijden na deze leuke twee weken vakantie.

Voor onze eerste vlucht hadden we al online ingecheckt. Voor de tweede echter niet. Dus een lieve deskmedewerkster aangeschoten die toevallig richting de buitendeur liep om een sigaret te roken, of er ook een computer was waar je kon printen. Oh, zij kon ons wel even inchecken, maar we gingen eerst maar even roken. Hele verhalen hebben wij en zij verteld en daarna hoefden we niet te wachten in de lange lange rij die voor de balie stond. We werden even lekker voorgetrokken. Tot onze verbazing vertelde ze dat ze onze stoelen voor de eerste vlucht ook nog even veranderd had. Nou ja, prima. Zij zal het weten. Dus wij het vliegtuig in. Bleek dat ze economie PLUS plaatsen had geboekt! Dat betekend meer beenruimte en meer keuze in het bekijken van films. Echt, die vrouw is de beste die we tegengekomen zijn tijdens onze vliegreizen! Ook van haar hebben we een mailadres, want ze woont in Florida en is gek op sneeuw. En we moesten toch zeker een foto sturen van de chaos in Nederland!

Ik sluit nu af, want we zitten te wachten op onze vlucht naar Munster om dan nog even 1,5 uur met de auto naar huis te crossen. En Rick wil graag nog even hyven! Foto's volgen later!

Dikke kus en Amerika, we will miss you.... :'(