Amerika is cool...

Hi Everyone!

Tijd voor een wat langer verhaaltje nu. Ik weet niet eens meer waar ik was gebleven. Volgens mij bij het moment dat het eindelijk zeker was dat we het vliegtuig in mochten, dus pak ik het op vanaf daar.

Eindelijk konden we vliegen. Redelijk wat beenruimte en het opstuigen stelde echt helemaal niets voor. Tis net een beetje een achtbaan gevoel vonden we, en aangezien we gek zijn op achtbanen....
Tijdens de reis werden we goed verzorgd. We hebben allereerst maar eens even een borrel genomen om te vieren dat onze vertraging eindelijk voorbij was en dat het avontuur nu dan echt ging beginnen!!! Eten was prima, drinken ook, tenminste in het begin, want hoe verder we in de buurt kwamen van Amerika, hoe minder drinken we kregen. Maar goed, zodra het vliegtuig geland was waren we dat snel vergeten, want toen kwam de volgende douane zenuwen. Op het vliegveld in Frankfurt hadden we nog een nederlands stel ontmoet (die amsterdammer die uit uithoorn bleek te komen). Hij vertelde ons dat we geen grapjes moesten maken met de mensen van de controle, niet uit onszelf moesten praten, maar alleen als ons wat gevraagd werd. Dus ja, toch wel een klein beetje de zenuwen! Het grappigste was dat we eerst met een soort van hoogwerkerbus naar het vliegveld zelf werden gereden! En toen weer in een rij (een korte gelukkig) om door de douane te komen. Omdat Rick en ik geen familie zijn van elkaar moesten we volgens de mensen in het vliegtuig apart van elkaar. Dus dat deden we ook braaf. Rick was eerst. Deed braaf wat hem gezegd werd, gaf antwoord als hem wat gevraagd werd en was zomaar klaar. En toen was het mijn beurt...
De douaneman was een wat oudere man die extreem leek op iemand van televisie, maar ik kan niet op zijn naam komen. Doordat ik nogal zenuwachtig was, lachte ik niet bij het maken van de foto (ze nemen je foto en je hand/vingerafdrukken om te zien of het matcht met je paspoort), dus die man zegt: "je mag ook wel lachen hoor!". Toen heb ik hem uitgelegd dat ik nogal zenuwachtig was omdat het de eerste keer was dat we gevlogen hadden en dat het de eerste keer was dat we in Amerika waren. En hij was me toch een partij vriendelijk! Hij had niet verwacht dat het mijn eerste keer was, want ik sprak erg goed engels zei hij! (TROTS ALS EEN PAUW :D)
Rick werd teruggeroepen nadat ik had uitgelegd dat wij samen reisden (die schrok, want die dacht wat nou weer!) en we hebben gezellig gebabbeld. Hij vertelde ons zelfs waar we naartoe moesten gaan voor de mooie plekjes! Superleuk dus!

Toen bagage halen (die van Rick was eerder in zicht dan die van mij) en hup door de laatste check naar buiten! Hoera! Het was gelukt! We stonden toch echt in AMERIKA!!!! :D:D:D

Het enige was... geen David! Eerst maar even een sigaretje gerookt, daar waren we wel aan toe na 8 uur vliegen en het kleine beetje stress, en toen david gesmst. Hij bleek al vanaf half 3 te hebben staan wachten, maar had de Amerika Football match gekeken vanuit zijn auto. Handen werden geschud, bagage in de auto en hup naar Laytonsville!

In de auto gezellig gekletst over vanalles en nog wat. Ondertussen een beetje de omgeving bekeken in het donker en ja, ze versieren hier echt alles met lichtjes!!!! Ik ga nog proberen of ik van een bepaalde tuin een foto kan maken, maar die ligt aan de drukke doorgaande weg, dus geen idee of het gaat lukken!

Aangekomen op Davids property kregen we een rondleiding. Onvoorstelbaar wat een spullen en een ruimte die man heeft! Eigenlijk heeft hij geen 1, maar misschien wel 3 of 4 huizen! Zijn eigen huis is redelijk groot. Hij heeft een gigantisch kookplaat, die hij nooit gebruikt... In de kelder zitten 2 van zijn herdershonden (Baron, oude reu, en Venus, jong speels teefje), maar die kelder is zo groot dat het net zo goed nog een huiskamer had kunnen zijn. Bovenverdieping zitten 2 andere herdershonden (Spartacus, grote reu met beetje gedragsproblemen, en Cendy, een wat ouder, maar lief teefje), die werkelijkwaar hun eigen bed hebben... jaja...). En Epona (kruising Chiwuawua en jackrussel) is overal in huis.

Boven de garage leven Julio en Jessica met hun driejarig zoontje. Heb even binnengespiekt, maar was niemand thuis. We hebben ze alwel de hand geschud en gekletst! Op het oog ook aardige mensen.

Wijzelf slapen in de stal. De stal zal je denken??? Maar ja, de lounge in de stal. Tis eigenlijk een compleet woonhuis. Dikke tv, bank en stoelen, keukenblokken overal (helaas geen fornuis), slaapkamer, douche alles zit erin. Bevalt ons prima dus.

David is een zeer aardige man. Alles kan en mag (ik krijg zojuist een groot bord vol met fruit aangeleverd, dus zal proberen om niet met volle mond te typen ;)) en het lijkt net alsof het hem allemaal ook niets uitmaakt. Hij heeft zelf een Lexus SUV, een Ford pick-up en een Ford Raptor. En joh, neem maar mee als je wilt. But be careful with the Raptor, cause is huge and brandnew... Wat een ontzettende vette bak om in te rijden!!! Rick was de hemel te rijk en heeft dus ook de hele dag achter het stuur gezeten. Het komt er dus eigenlijk op neer dat we alles mee kunnen nemen, gebruiken, het maakt hem niets uit. Uiteraard doen we dit in overleg.

Maandag een beetje rondgereden in de buurt met de Raptor. Wat boodschapjes gedaan en wat de omgeving bekeken. 's Avonds had ik toch wel licht last van een jetlag, Rick iets minder. Dus lekker op tijd naar bed.

Dinsdagmorgen stond David om half 8 voor de deur. Hi guys, i'm going to work. The keys to the Lexus are in my kitchen if you need them. Euh... Thx! Hij nam zelf de Raptor mee omdat hij mensen moets ophalen.
Hernan was alweer hard aan het werk. Hij is een soort van stalhulp. Hij doet niets anders de hele dag dan werken werken werken. Maar hij is een ontzettend aardige man. Spreekt meer spaans dan Engels, maar we redden ons prima!
Ook julio was in de stal aanwezig. Dus ook hem de hand geschud, een praatje meegemaakt. Zijn paarden staan op een andere lokatie in verband met de bevroren bakken. Daar zijn we 's middags even wezen kijken. helaas was hij al klaar met rijden, maar tussen kerst en oud en nieuw nemen we twee paarden van David mee en mag ik ook ff rijden. Leuk vooruitzicht dus!

Woensdagmorgen hebben we twee kaarten gekocht van de omgeving, auto volgetankt en een route gepland naar de kust. Onze navigatie liet ons af en toe flink in de steek, alle koffiehuizen waren gesloten, en we mochten nergens parkeren, dus we hebben de hele dag zowat in de auto doorgebracht! Maar prachtige plaatjes kunnen schieten en veel gezien. We verbazen ons ontzettend over de verkeersregels hier. Die zijn er praktisch niet namelijk. Maar daar vertel ik de volgende keer wel meer over.

Nu is het afwachten of we david nog spreken, want we willen graag met de auto naar de Niagara Falls. Moet hij wel zijn auto een paar dagen kunnen missen, want het is meer dan 1000 km rijden... ;)

We laten jullie later weten of het ons gelukt is!

Big kiss from Amerika