Hehe...

Sjonge jonge jonge!!! Het is toch niet best! Wat een verschrikkelijk lange dag weer... Maar we hebben het weer overleefd. Ter nauwernood, maar overleefd.

Zoals jullie zien zijn we nog steeds in Frankfurt. Nadat we vanmiddag blij waren dat we via Continental Airlines een rebooking hadden gekregen, leek het ons toch verstandig om te blijven wachten op de vouchers voor de taxi en een hotel. Dat bleek niet onterecht!!!!

Na lange tijd wachten (in totaal hebben we zo'n 13,5 uur doorgebracht op het vliegveld) kwamen we dan eindelijk voor de beruchte deur aan! Ondertussen hadden we al vernomen dat we de moed niet moesten laten zakken, maar dat we er dan nog niet waren... Het bleek bij "worst case scenario" nog een keer 6 uur wachten te worden... Gelukkig werd dit 2 uur. Uiteraard waren we weer met een groep van ongeveer 7 of 8 mensen met wie we wat lol probeerden te trappen en het zeer gezellig hadden. Twee van hen, een stel uit Duitsland (zij oorspronkelijk uit Rusland en hij uit India), waren onze vrienden voor vandaag door dik en dun. Vanaf het eerste moment in de wachtrij veel met elkaar opgetrokken tot het laatste moment bij het inchecken van de bagage.

Bij het omboeken van ons ticket bleek dat er via Continental Airlines niets was vastgelegd. Dus alsnog via de Lufthansa onze rebooking gekregen. Voor morgen staan we op de "waitinglist" again... Volgens de dame achter de desk, een sjagrijnige duitse, volgens mij(marloes) een stewardess en volgens Rick een regelrechte KAKKER, was er 98% kans dat we met de vlucht van morgen 1 uur meekonden, aangezien er veel vliegtuigen aan waren gekomen met lege plaatsen. Mochten we nou niet meekunnen, dan kunnen we maandag 100% zeker mee om 1 uur. Natuurlijk hopen we dat we morgen een plaats kunnen krijgen (hopelijk niet de 1 voor en de ander achterin) en ons Amerika avontuur eindelijk kan gaan beginnen.

Dat bracht ons naar het volgende probleem, namelijk het inchecken van onze bagage... Daar stond ongeveer een nieuwe wachtrij van minimaal 4 uur. Dankzij onze duitse stel (zij kon vanavond vliegen naar haar ouders en hij wachtte met haar, want hij vloog pas volgende week naar zijn ouders, hoezo echte liefde!!!) kwamen we erachter dat er ook andere balies waren open gegaan voor het inchecken van de bagage. Dus rennuh!!!! Aangezien onze duitse vriendin haast had, mocht ze uiteraard voor. Wijzelf stonden 5e in de rij. Achter ons een paar dames die probeerden om hun volgende vlucht te halen (wat ze ook niet gelukt is) en voor te kruipen. En hoe kan het anders (de pech houdt maar niet op) met nog 1 wachtende voor ons staat de deskdame in kwestie op, pakt haar tas, verteld nog net dat ze "closed" is en dat er "maybe" een nieuw persoon gaat komen en verdwijnt... We blijven (aangezien dit ook bij de twee desks naast ons gebeurden) met een paar 100 man verbijsterd achter... en nu??? Vragen vragen vragen en tot onze verbazing zijn de desks gesloten. Toch via via bij een vrouw terecht gekomen die uitzonderingen maakte. Zij had gelukkig een beetje medelijden met ons, en schreef twee bagagetickets uit. We moesten echter bij een speciale balie proberen of ze onze bagage wel in wilden nemen. Gelukkig voor ons was er een overactieve bagagemedewerker in de buurt die onze labels aan de tas heeft gezet en zonder te vragen ingenomen! Dus onze bagage zal hoe dan ook aankomen in Amerika! Nu wij nog! :D

Moe, een beetje gestressd, maar nog steeds (!) zonder ruzie, zijn we op zoek gegaan naar een pinautomaat, de toiletten en een taxi. Wonder boven wonder waren deze drie redelijk snel geregeld en werden we in een wip naar ons hotel gebracht. Daar aangekomen werden we begroet door een ontzettend vrolijke en vooral ook lieve begripvolle dame die een kamer voor ons zou boeken. Aangezien we graag zouden roken, toch maar even gevraagd of ze ook een rokerskamer vrij had! En verrek... na even zoeken had ze er 1 voor ons en wel een "premium" room! Luxe zoals we inderdaad wel even wilden zien! Er is zelfs een bad! Helaas is het te laat en zijn we te moe om daar gebruik van te maken. Morgenochtend zal het ook wel niets worden, want hoewel we pas om 1 uur kunnen vliegen, willen we vanwege de drukte (en de daardoor strengere controles bij de douane) proberen om rond half 10 a 10 uur op het vliegveld te staan bij de gate.

We gaan nu nog even genieten van het roken in bed met de zere voetjes omhoog en we proberen morgen nog even te laten horen of we wel of niet zijn aangekomen in het misschien wel erg mooie Amerika!

(Duitsland hebben we nu wel gezien! ;))

Slaap lekker en duim voor ons!

P.s. Bedankt voor de ontzettend lieve en meelevende, opbeurende reacties tot nu toe! Het brengt weer even een glimlach om onze monden :)